KONUYU OKU
24. ÇOK ÇALIŞMA ZORUNLULUĞU
İsrafın Kötülüğü
            D) İSRAFIN KÖTÜLÜĞÜ

 

1) İsraf, nimetin;

                  a) Yerinde kullanılmaması,

                  b) Veya yeterinden fazla kullanılması,

                  c) Veya değerlendirilmeden çöpe atılmasıdır.

 

2) Allah’ ın kullarının faydası için yarattığı insanı, zamanı, parayı, malı, enerjiyi, sebze, meyve, ışık, et, süt, su, hava vs. heder etmedir. Bu nedenle israfçılar israf ettiği nimetlerin bir başka katilleridir.

Hiç uğruna öldürülene nasıl yürek yanarsa israf edilene de yürek yanmalı ve bu nedenle boğulan birini kurtarır gibi israf edileni de kurtarmalıdır.

 

3) İsraf;

                  a) Bir kumar ve zelzeleden farksızdır ayrıca mahşer yerinde ilk verilecek hesaplardan biridir.

                  b) Üretmeden plansız tüketilen her şey bir israf olayı ve şeytanla kardeşlik kurmadır.

                  c) Bir şeyi kazanmak yetmez önemli olan israf etmemek ve iyiye kullanmaktır.

 

4) Reklâmlar üretimden çok tüketimi hızlandırmakta bu da israfa neden olmaktadır. İsraf: var olanları adeta yangına veya sele atma gibidir.          

 

5) İslam, ırmakta bile abdest alırken israfı yasaklarken;

                  a) Ülkemizdeki ilaç israfı,

                  b) Sağlam olduğu halde beğenilmeyen eşyalar,

                  c) Zevk için değiştirilen yapılar, araçlar,

                  d) Dağlar gibi yükselen kağıt hurdaları,

                  e) Konfora harcanan paralar,

                  f) Eskitilmeden atılan veya kullanılmayan elbiseler, ayakkabılar,

                  g) Eğitme niyetiyle öğütülen nesil,

                  h) Ölüme terk edilen insanlar,

                  ı) Fazla kilolarını atmak için koşmasına rağmen oburca yenen yemekler,

                  i) Çöplüğe atılan ekmekler, yemekler,

                  j) Mezar süslemeleri,

                  k) Dolapları dolduran elbiseler ve fazla oyuncaklar,

                  l) Hizmet dışında kalan tüm araçlar,

                  m) Boşa yanan ışıklar ve boşa akan sular,

                  n) Kullanılmayan araziler,

                  o) Yararlanılmayan âlimler, camiler,

                  ö) Desinler diye harcanan paralar ve çabalar,

                  p) Doyduktan sonraki çatlarcasına yemeler ve içmeler vs. israf kapsamındadır.

 

6) İsrafın nedeni bilinçsizliktir. Cehalet lükse, konfora ve tüm nimetleri ya çürütmeye, ya kokutmaya, insanı da başıboşluğa itmektedir.

 

7) İsraf olgunlaşmamış, aydın ve zenginler arasında daha çok görülmektedir.

 

8) Nimetleri ihtiyaca göre tüketime diğerlerini ya üretime ya da hayra kullanmalıdır. Hayır dışında kullanılan ve çürümeye itilen her şey ve ebedi ateşe terk edilen her insan bir israf hükmündedir.

 

9) İsraf hem günümüzün hem de gelecek neslin hakkını heder etmedir ki: bu da bir zulümdür. Hâlbuki Allah zalimi sevmediği gibi hidayet de vermemektedir.

           

10) Her türlü israf ancak güçlü bir iman ve irade ile engellenebilir. İman ve irade yoksa israf var demektir. İsrafçıları da Allah sevmemektedir. Bu acıklı nokta önemle hatırdan çıkarılmaması gereken bir durumdur.

                                                                   

Sonuç olarak maneviyata, insan haklarına değer verilmeyen bir yerde hiçbir şeyin önemi yoktur. Çünkü, cahili statükolar insanı, parayı, eşyayı vs. israf etmektedir. Bu bağlamda aslında en değerli varlık olan insan cahili bir eğitim sürecinde sözde eğitilerek ve sömürü ekonomisinde çalıştırılarak israf edildiği için diğer israf edilenlerin de pek önemi de kalmamaktadır.